Liburan ing Desa Simbok

Nalika musim liburan sekolah teka, aku lan kulawarga mutusake kanggo mulih menyang desane simbok, Desa Sukowati. Desa iki ora mung ayem, nanging uga sugih karo alam sing asri. Esuk-esuk, swara manuk prenjak lan gemericik banyu kali ngelingake aku marang masa cilik sing biyen asring tak kangeni.

Sawise tekan desa, simbok wis ngenteni ana ngarep omah kanthi senyum hangat. “He, Cah Bagus, wis tekan ya? Wis dohe kowe ora mulih,” ujare simbok karo logat Jawa sing khas. Aku mung mesem lan langsung nyium tangan simbok.

Esuk dina sabanjure, aku lan sedulurku padha dolan menyang sawah. Sawah ing desa iki pancen amba lan subur. Angin sing seger lan aroma pari sing meh panen nggawe rasa tenang lan seneng. “Iki bener-bener liburan sing ora bisa didadekake karo apa wae,” pikirku.

Aku lan kanca-kanca cilikku biyen, sing saiki wis padha dewasa, mutusake kanggo dolan bareng. Wong-wong padha nggawa bekal kaya nasi uduk, tempe goreng, lan sambal terasi. Kita banjur nyebrang kali sing beninge tembus pandang. Ing pinggir kali, aku nyawang bocah-bocah desa sing padha adus kali karo gumuyu nggremeng. Kahanan iki pancen sederhana, nanging anget ing ati.

Ora mung iku, ing wengi hari, simbok nggawe wedang jahe kanggo kabeh kulawarga. Nalika lungguh ing teras omah, aku ngrungokake crita-crita saka simbok bab masa cilikku. “Kowe biyen kuwi paling seneng nyolong mangga tetangga, eling ora?” simbok ngguyu karo mesem cilik. Aku mung bisa mesem isin.

Dina pungkasan liburan, aku nyoba ndelok gunung sing ora adoh saka desaku. Gunung iku dilingkari alas sing ijo lan udane seger. Dolan menyang gunung iki dadi pengalaman sing apik amarga saka ndhuwur gunung, aku bisa ndeleng pemandangan desa sing endah lan tentrem.

Sakwise pirang-pirang dina sing kebak karo dolan lan nostalgia, wayahe bali menyang kutha teka. Rasane abot banget ninggalake desa iki. Simbok nyeluk aku lan ngomong, “Cah Bagus, kowe kudu sering mulih ya. Ora usah nunggu liburan dawa.” Aku mung manggut-manggut karo ati sing rada nggregel.