Judul: Liburan Ing Pantai Parangtritis

Esuk kuwi udan deres sing wis tumeka sedina sakawit mandheg. Langit katon cerah, awan putih mbentang kaya kapas sing mberkas-berkas. Dina iki, aku lan kulawarga mutusake dolan menyang Pantai Parangtritis kanggo ngisi liburan. Wiwit esuk, ibuku wis nyiapake bekal kayata nasi goreng, krupuk, lan jajanan kanggo dipangan ing kana.

Jam wolu esuk, kita budhal saka omah numpak mobil. Bapak nyopir kanthi ati-ati, dene aku karo adikku, Lala, lungguh ing mburi karo semangat. "Pantai Parangtritis kuwi katon apik tenan, apa ora?" aku takon karo Lala. Dheweke mung mesem lan ngangguk. Ibuku lungguh ing jejere bapak, nggawa tas gedhe isi bekal lan perlengkapan dolanan pantai.

Sawise sakjam luwih perjalanan, kita tekan Pantai Parangtritis. Suasana ing kono rame banget, akeh wong sing padha dolan karo keluargane. Swara ombak sing ngalun-alun ngandhani yen kita wis tekan papan sing dikarepake. Angin segara sing seger langsung nyambut kedatangan kita.

Aku lan Lala langsung nyopot sandhal lan mlaku ing pasir sing anget. Pasir kasebut alus banget, kaya nggoyang-goyang sikil. "Ayo, Lala! Dolanan banyu!" aku ngajak adikku. Kita loro banjur nyedhaki ombak sing ora gedhe lan muter-muter karo banyu sing adhem.

Ibuku ngluhur tikar ing pinggir pantai lan mberesake bekal. Bapak lungguh ing sacedhake, ndeleng-ndeleng suasana pantai. Sawise puas dolanan banyu, aku lan Lala bali menyang tikar kanggo mangan. Nasi goreng sing disiapake ibuku pancen endah tenan. Rasane luwih enak amarga dipangan bareng-bareng ing pinggir pantai.

Sawise mangan, bapakku ngajak mlaku-mlaku ing pinggir pantai kanggo ndeleng pemandangan. "Deloken, Cah, gunung pasir iku! Jenenge gumuk pasir, unik tenan," ujare bapak karo nunjuk gunung-gunung pasir ing sacedhake pantai. Aku lan Lala mlaku menyang kana karo semangat. Kita malah main numpaki gumuk pasir kaya numpak seluncuran. Aku ngguyu cekakakan karo Lala nalika dheweke kepleset lan ngguling ing pasir.

Nalika srengenge wiwit surup, langit dadi abang keemasan. Pemandangan iku pancen nggumunake. Aku lungguh karo kulawarga ing pinggir pantai, ndeleng srengenge sing alon-alon ndhelik ing garis cakrawala. "Liburan iki pancen paling nyenengake," ujarku karo atiku. Lala ngguyu lan setuju karo aku.

Sawise bengi wiwit tumeka, kita kabeh nyiapake barang-barang kanggo bali. Suasana sing nyenengake iku ngelingake aku yen dolan ora mung bab plesir, nanging uga babagan wektu sing ditindakake bareng karo wong-wong sing ditresnani. Aku matur nuwun marang bapak lan ibu sing wis nggawa aku lan Lala menyang panggonan sing endah iki.

Liburan ing Pantai Parangtritis bakal dadi kenangan sing ora bakal tak lali. Aku janji kanggo luwih ngurmati wektu karo kulawarga, amarga ora ana sing luwih berharga tinimbang dolan bareng karo wong sing kita tresnani.

Piwulang: Liburan ora mung babagan panggonan sing dikunjungi, nanging uga babagan rasa bahagia sing dirasakake bareng karo wong-wong sing kita tresnani.