Langit peteng, mung cahya lintang lan kembang api sing padha mbebayani. Angin adem ngelus-elus pipi, nggawa ambu khas daging bakar sing nggugah napsu. Wong-wong padha rame, ngumpul ing pinggir dalan, ngubengi geni unggun sing mbebayani. Iki wengi Tahun Baru, wengi kanggo ngrasakake rasa syukur lan bungah bebarengan.

Ana mbak Ulfa, bocah wadon umur 17 taun, sing lagi melu bakar-bakar karo kanca-kancane. Wajahe sumringah, matane klilip-klilip kaya lintang ing langit. Dheweke lagi sibuk ngolah daging ayam sing wis direndhem bumbu rempah-rempah. Ambune wangi banget, nggawe kabeh sing ana ing kono ngrasakake rasa luwe.

"Ulfa, ayame wis mateng durung?" takon Reza, kanca priane Ulfa.

Ulfa mesem, "Wis meh, Reza. Sabar sikit ya!"

Reza mung bisa ngguyu, nalika ngelih daging ayam sing wis rada mateng. Kanca-kancane liyane uga padha ngenteni karo sabar. Ana sing sibuk ngobrol, ana sing dolanan kembang api cilik, lan ana sing mung bengong ngadeg ngenteni daging ayam sing lagi diolah.

Sawise sawetara wektu, akhire ayam bakar siap disajekaken. Kabeh padha seneng, langsung nyamber daging ayam sing wangi lan lezat mau. Rasa bungah lan syukur padha katon ing saben rai. Obrolan rame, tawa, lan canda padha ngisi suasana wengi Tahun Baru sing adem.

Nanging, ana sing beda ing wengi iki. Ana mbak Nia, kanca Ulfa sing katon sepi lan ora seneng. Dheweke mung nduwek-nduwek daging ayam sing wis diwenehi, tanpa ngrasakake rasa bungah kaya sing liyane.

Ayu ngerti yen ana sing salah karo Nia. Sawise kabeh padha mangan, Ulfa ngadek cedhak Nia. "Nia, kok kowe katon sedih? Ana apa?" takone Ulfa karo welas asih.

Nia ngelus-elus pipine, banjur nyritakake masalahe. Dheweke lagi duka karo bojone, lan rasane ora ana rasa bungah ing ati. Ulfa ngrungokake crita Nia kanthi sabar, banjur menehi semangat lan panyemangate.

"Nia, kabeh bakal apik-apik wae. Sampeyan kudu sabar lan tetep kuwat. Mungkin iki mung cobaan kanggo sampeyan," ujare Ulfa.

Nia ngguyu, "Matur nuwun, Nia. Kowe kancaku sing paling apik."

Wengi Tahun Baru iki ora mung nggawa rasa bungah lan syukur, nanging uga ngajari Nia babagan pentinge welas asih lan persahabatan. Dheweke ngerti yen rasa bungah ora mung saka panganan sing enak, nanging uga saka rasa kebersamaan lan kepedulian karo wong liya. Api unggun sing mbebayani, kaya-kaya nglambangake rasa tentrem lan rasa syukur ing ati. Lan ing tengah-tengah suasana rame lan bungah, ana rasa welas asih sing nguwati ati.